Nicaragua
7 februari 2018
Hoi! Sinds gister is de tour alweer afgelopen, wat is dat snel gegaan!
Vorige week zaterdag kwamen we aan in het hostel in Léon, waar we zoals ik al eerder schreef een goed feestje hadden. De volgende dag waren veel van ons te brak om echt activiteiten te doen (hoewel een aantal gingen volcano boarden), maar samen met Rob heb ik een rondje door de stad en de markt gelopen, om toch iets van de stad te zien. We wilden lunchen bij de prachtige kathedraal, maar omdat het veel te lang duurde kregen we ons eten to go zodat we het in de bus richting Granada konden eten. Daar verbleven we weer in een Lemon Tree Hostel met twee dorm rooms. Na een local dinner gingen we wat drinken in een Irish pub en redelijk op tijd naar bed.
Maandag deden we met bijna de hele groep een 5 in 1 tour. Dat begon met een heerlijk ontbijt en een tour van Granada zelf, waar we een aantal kerken, een oud treinstation en een mooie begraafplaats te zien kregen. Ook gingen we naar Café Sunrisas, waar ze de grootste hangmat in centraal amerika hadden. Het volgende punt was een boottocht tussen de eilandjes van Lake Nicaragua door, het grootste meer van centraal Amerika (waar ook stierhaaien zwemmen). Er waren native villages te zien, een oud fort om Granada te beschermen tegen de piraten, maar ook veel eilandjes die opgekocht zijn door rijke Amerikanen (inclusief grote huizen met tennisbanen). Op een van de eilandjes waren aapjes te zien en overal vlogen prachtige vogels. Daarna reden we naar een viewpoint om Laguna Apoyo te bekijken, de crater lake waar we daarna in zouden gaan zwemmen. Eenmaal beneden bij het water kon je kajakken of gewoon zwemmen, en vierden we Rob's verjaardag met cake en rum punch. De volgende stop was de lokale Masaya markt met handgemaakte souvenirs, en als laatste reden we naar de Masaya vulkaan. Omdat het inmiddels donker was kon je boven op de vulkaan de rode gloed zien van de lava ver beneden in de krater. Met flink wat rum punch en karaoke in de bus reden we langs een pizzeria en sloten we onze avond af in de Irish pub.
Dinsdag vetrokken we naar Ometepe, maar tussendoor maakten we een stop bij een resort op het strand. Daar hadden we veel geluk, want er waren net baby turtles geboren die die avond vrij zouden worden gelaten in de zee! Het waren er meer dan 200, waarvan er hopelijk 1 het zal overleven tot volwassen leeftijd... Na een heerlijke ochtend strand vertrokken we richting de ferry die ons naar het vulkaaneiland Ometepe zou brengen. Het was nog even spannend of die wel zou vertrekken ivm de harde wind, maar uiteindelijk was het gelukkig geen probleem. Alles op Ometepe was puur en vol natuur, wat een prachtig eiland! We verzamelden bij de community center (met hammocks en prachtige zonsondergang) om verdeeld te worden over de homestays. Sabrina en ik werden bij de familie geplaatst die het project hadden opgezet, dus die konden er veel over vertellen. De man kwam uit Canada dus kon aardig wat Engels, maar we hebben vooral geprobeerd om ons Spaans te oefenen! Omdat ik nooit Spaans lessen heb gehad, verbaasde het me dat ik best een groot deel kon begrijpen als ze langzaam praatten. Terug praten in het Spaans was een heel stuk moeilijker haha. Hij had een uitgebreid diner voor ons gekookt en vertelde dat alles (echt alles) homemade was, alle ingrediënten kwamen van het eiland zelf, vooral veel uit eigen tuin (of uit die van de buurman). Ik denk dat dit het lekkerste diner is wat ik tot nu toe heb gehad (en dat zegt wat, want bijna alles is hier zo lekker!).
Woensdag gingen een aantal de vulkaan op het eiland beklimmen, maar omdat de bewolking niet veel uitzicht beloofde en ik de Acatenango al had beklommen, geloofde ik het wel en ging ik met de rest mee naar de 'Lazy Tour'. Dit hield in dat we eerst konden uitslapen, uitgebreid ontbijt kregen bij de homestay (alweer echt ontzettend lekker), en omdat we nog wat tijd over hadden gingen we met onze host family mee naar de tuin van de buurman om fruit te plukken. Wat geweldig om te zien hoe vruchtbaar alles hier is en hoe zelfvoorzienend iedereen leeft! Daarna gingen we met de groep naar een strandje. Dit lag dus aan Lake Nicaragua, maar omdat het zo groot is, nergens land te bekennen is aan de overkant en er veel golven waren door de wind, leek het net de zee, heel raar! Na het strandje reden we verder naar de Ojo de Agua, een natural spring pool die is ontstaan door een ondergrondse rivier vanaf de naastliggende vulkaan Maderas. Na een aantal uur relaxen reden we terug naar de community center, terwijl we ons verbaasden over alle honden, paarden, koeien en varkens die los over de weg lopen. De families van de homestay kookten een heerlijk avondmaal voor de hele groep en de rest van de avond konden we in de hangmatten welverdiend bijkomen van onze ontzettend drukke dag.
Donderdag moesten we weer vroeg op, maar onze host had speciaal voor ons pannenkoeken gemaakt, wat het een stuk minder erg maakte. Via de ferry verlieten we Ometepe (helaas, ik had best nog langer willen blijven in dit paradijs) en namen we chicken buses (zo worden de lokale bussen genoemd) richting de grens van Costa Rica.
Vorige week zaterdag kwamen we aan in het hostel in Léon, waar we zoals ik al eerder schreef een goed feestje hadden. De volgende dag waren veel van ons te brak om echt activiteiten te doen (hoewel een aantal gingen volcano boarden), maar samen met Rob heb ik een rondje door de stad en de markt gelopen, om toch iets van de stad te zien. We wilden lunchen bij de prachtige kathedraal, maar omdat het veel te lang duurde kregen we ons eten to go zodat we het in de bus richting Granada konden eten. Daar verbleven we weer in een Lemon Tree Hostel met twee dorm rooms. Na een local dinner gingen we wat drinken in een Irish pub en redelijk op tijd naar bed.
Maandag deden we met bijna de hele groep een 5 in 1 tour. Dat begon met een heerlijk ontbijt en een tour van Granada zelf, waar we een aantal kerken, een oud treinstation en een mooie begraafplaats te zien kregen. Ook gingen we naar Café Sunrisas, waar ze de grootste hangmat in centraal amerika hadden. Het volgende punt was een boottocht tussen de eilandjes van Lake Nicaragua door, het grootste meer van centraal Amerika (waar ook stierhaaien zwemmen). Er waren native villages te zien, een oud fort om Granada te beschermen tegen de piraten, maar ook veel eilandjes die opgekocht zijn door rijke Amerikanen (inclusief grote huizen met tennisbanen). Op een van de eilandjes waren aapjes te zien en overal vlogen prachtige vogels. Daarna reden we naar een viewpoint om Laguna Apoyo te bekijken, de crater lake waar we daarna in zouden gaan zwemmen. Eenmaal beneden bij het water kon je kajakken of gewoon zwemmen, en vierden we Rob's verjaardag met cake en rum punch. De volgende stop was de lokale Masaya markt met handgemaakte souvenirs, en als laatste reden we naar de Masaya vulkaan. Omdat het inmiddels donker was kon je boven op de vulkaan de rode gloed zien van de lava ver beneden in de krater. Met flink wat rum punch en karaoke in de bus reden we langs een pizzeria en sloten we onze avond af in de Irish pub.
Dinsdag vetrokken we naar Ometepe, maar tussendoor maakten we een stop bij een resort op het strand. Daar hadden we veel geluk, want er waren net baby turtles geboren die die avond vrij zouden worden gelaten in de zee! Het waren er meer dan 200, waarvan er hopelijk 1 het zal overleven tot volwassen leeftijd... Na een heerlijke ochtend strand vertrokken we richting de ferry die ons naar het vulkaaneiland Ometepe zou brengen. Het was nog even spannend of die wel zou vertrekken ivm de harde wind, maar uiteindelijk was het gelukkig geen probleem. Alles op Ometepe was puur en vol natuur, wat een prachtig eiland! We verzamelden bij de community center (met hammocks en prachtige zonsondergang) om verdeeld te worden over de homestays. Sabrina en ik werden bij de familie geplaatst die het project hadden opgezet, dus die konden er veel over vertellen. De man kwam uit Canada dus kon aardig wat Engels, maar we hebben vooral geprobeerd om ons Spaans te oefenen! Omdat ik nooit Spaans lessen heb gehad, verbaasde het me dat ik best een groot deel kon begrijpen als ze langzaam praatten. Terug praten in het Spaans was een heel stuk moeilijker haha. Hij had een uitgebreid diner voor ons gekookt en vertelde dat alles (echt alles) homemade was, alle ingrediënten kwamen van het eiland zelf, vooral veel uit eigen tuin (of uit die van de buurman). Ik denk dat dit het lekkerste diner is wat ik tot nu toe heb gehad (en dat zegt wat, want bijna alles is hier zo lekker!).
Woensdag gingen een aantal de vulkaan op het eiland beklimmen, maar omdat de bewolking niet veel uitzicht beloofde en ik de Acatenango al had beklommen, geloofde ik het wel en ging ik met de rest mee naar de 'Lazy Tour'. Dit hield in dat we eerst konden uitslapen, uitgebreid ontbijt kregen bij de homestay (alweer echt ontzettend lekker), en omdat we nog wat tijd over hadden gingen we met onze host family mee naar de tuin van de buurman om fruit te plukken. Wat geweldig om te zien hoe vruchtbaar alles hier is en hoe zelfvoorzienend iedereen leeft! Daarna gingen we met de groep naar een strandje. Dit lag dus aan Lake Nicaragua, maar omdat het zo groot is, nergens land te bekennen is aan de overkant en er veel golven waren door de wind, leek het net de zee, heel raar! Na het strandje reden we verder naar de Ojo de Agua, een natural spring pool die is ontstaan door een ondergrondse rivier vanaf de naastliggende vulkaan Maderas. Na een aantal uur relaxen reden we terug naar de community center, terwijl we ons verbaasden over alle honden, paarden, koeien en varkens die los over de weg lopen. De families van de homestay kookten een heerlijk avondmaal voor de hele groep en de rest van de avond konden we in de hangmatten welverdiend bijkomen van onze ontzettend drukke dag.
Donderdag moesten we weer vroeg op, maar onze host had speciaal voor ons pannenkoeken gemaakt, wat het een stuk minder erg maakte. Via de ferry verlieten we Ometepe (helaas, ik had best nog langer willen blijven in dit paradijs) en namen we chicken buses (zo worden de lokale bussen genoemd) richting de grens van Costa Rica.